Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 25 listopada 2025 r. jasno pokazuje, że państwa członkowskie UE, w tym Polska, mają obowiązek respektowania małżeństw osób tej samej płci zawartych za granicą. Transkrypcja zagranicznego aktu małżeństwa otwiera drogę do formalnego wpisu do polskiego rejestru stanu cywilnego – to pierwszy krok w kierunku pełnego uznania Twojego małżeństwa w Polsce.
Polski rząd już od kwietnia miał świadomość, że będzie musiał umożliwić transkrypcję aktu małżeństwa osób tej samej płci – teraz mówimy: sprawdzam!

Aby ułatwić Ci procedurę transkrypcji, zespół prawny KPH przygotował szablon wniosku do Urzędu Stanu Cywilnego, wraz z krótką instrukcją.

Pobierz wniosek

Co zrobić, jeśli dostaniesz odmowę? Nie martw się – jesteśmy tutaj, aby pomóc!
Jeśli Urząd Stanu Cywilnego wyda decyzję odmowną, skontaktuj się z nami. Wspólnie przeanalizujemy uzasadnienie odmowy i pomożemy Ci podjąć dalsze kroki prawne. Nie zostaniesz sam_a w tej walce.

Trzymamy kciuki za transkrypcję Twojego małżeństwa!

We wrześniu 2026 r. premierą musicalu „Wszyscy mówią o Jamiem” („Everybody’s Talking About Jamie”) w reż. Agnieszki Płoszajskiej Teatr Syrena otworzy sezon 2026/27. To spektakl o przełamywaniu barier i walce o marzenia, to jeden z najlepszych brytyjskich musicali ostatnich lat. Partnerem i patronem społecznym premiery jest KPH.

Fabuła musicalu oparta jest na prawdziwych wydarzeniach: 16-letni Jamie, uczeń prowincjonalnego angielskiego liceum, na lekcjach z planowania kariery zawodowej ogłosił, że w przyszłości chce zostać performerem występującym jako drag queen. Początkowo opór stawiała szkoła, ale Jamiego wsparła rodzina, przyjaciele, a w końcu społeczność miasteczka. Poznaj obsadę musicalu.

To już kolejna premiera, przy okazji której Teatr Syrena zawiązał partnerstwo z organizacją społeczną.

Jak mówi Monika Walecka, dyrektorka Teatru Syrena: Pierwszą taką premierą było „Heathers”, które opowiada o koszmarach okresu dojrzewania i szkolnych prześladowaniach, więc wówczas do współpracy zaprosiliśmy Fundację Dajemy Dzieciom Siłę, która prowadzi telefon zaufania dla dzieci i młodzieży 116 111. Przy okazji premiery „Na prochach” o epidemii uzależnienia od opioidów współpracowaliśmy z warszawską kliniką Centrum Terapii Dialog. Z kolei przy „Wszyscy mówią o Jamiem” naszym partnerem będzie Kampania Przeciw Homofobii, jej osoby eksperckie będą wspierać merytorycznie realizatorów i obsadę spektaklu, wspólnie z nimi przygotujemy też materiały edukacyjne, które znajdą się m.in. w programie musicalu.

Bilety na set premierowy musicalu (5-20 września 2026 r.) są już dostępne w sprzedaży!

Dowiedz się więcej i kup bilet

Chcemy odwiedzić każde miejsce w Polsce, by spotkać się z Wami na żywo i tworzyć wspierające przestrzenie dla tęczowych rodzin, queerowych mam i osób myślących o macierzyństwie. Jednak tym razem spotkamy się online, aby w spotkaniu mogły wziąć udział również osoby, które nie mają możliwości uczestniczenia w spotkaniach stacjonarnych. 14 grudnia o godz. 11:00 zapraszamy na webinar queerowe mamy oraz queerowe kobiety* myślące o macierzyństwie!

Podczas spotkania:

• otrzymacie rzetelną wiedzę dotyczącą medycznych i prawnych aspektów ciąży oraz rodzicielstwa,
• będzie przestrzeń na pytania, rozmowę o emocjach i wyzwaniach,
• stworzymy bezpieczne miejsce do dzielenia się doświadczeniami i budowania wzajemnego wsparcia.

Część medyczną poprowadzi Paulina Szupryczyńska (Położna od in vitro), a część prawną Justyna Jezierska z kancelarii KMA. Nad przebiegiem spotkania i komfortem uczestniczek czuwać będzie Wiola Stępień, moderatorka i facylitatorka.

Liczba miejsc jest ograniczona, dlatego obowiązuje kolejność zgłoszeń.

Zapisz się już dziś

---

Aby w przyszłym roku móc spotkać się z Wami na żywo w różnych miastach w Polsce, potrzebujemy wsparcia. Wesprzyj naszą inicjatywę i pomóż nam docierać tam, gdzie są osoby potrzebujące bezpiecznej i wspierającej przestrzeni.

Wspieram „Pride & Parent”

29–30 listopada we Wrocławiu odbyła się kolejna edycja warsztatów Pride & Parent – wyjątkowego spotkania dla queerowych kobiet, mam i osób mających doświadczenie kobiecości, które rozważają lub realizują rodzicielstwo.

Podczas dwóch dni warsztatowych osoby uczestniczące miały okazję zdobyć praktyczną wiedzę o prawnych i medycznych aspektach tęczowego rodzicielstwa, a także porozmawiać o emocjach, relacjach i doświadczeniach towarzyszących macierzyństwu.

To, co w każdym spotkaniu okazuje się najcenniejsze, to wzajemne wsparcie, otwartość i zrozumienie. To właśnie dzięki nim warsztaty stają się nie tylko przestrzenią edukacyjną, lecz także miejscem budowania wspólnoty i poczucia bezpieczeństwa.

Dziękujemy wszystkim osobom uczestniczącym za zaufanie, obecność i dzielenie się swoimi historiami. Każda edycja pokazuje nam, jak bardzo potrzebne są takie inicjatywy.

Co dalej?

W odpowiedzi na ogromne zainteresowanie i liczne wiadomości od osób z różnych części kraju, odbędzie się kolejna edycja warsztatów Pride & Parent – tym razem w formie online. Chcemy, aby wzięły w nich udział również osoby, które nie mają możliwości uczestniczenia w spotkaniach stacjonarnych.

Warsztaty online będą krótsze, ale równie intensywne i merytoryczne. Przygotowaxxśmy dla Was ekspercki program, obejmujący najważniejsze kwestie medyczne i prawne tęczowego rodzicielstwa, który opracowały terapeutka, adwokatka oraz położna.

Dowiedz się więcej

---

Aby w przyszłym roku móc spotkać się z Wami na żywo w różnych miastach w Polsce, potrzebujemy wsparcia. Wesprzyj naszą inicjatywę i pomóż nam docierać tam, gdzie są osoby potrzebujące bezpiecznej i wspierającej przestrzeni.

Wspieram „Pride & Parent”

W dniach 5–7 grudnia 2025 r. odbędzie się Międzynarodowa Konferencja Naukowo-Szkoleniowa Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego pt. „Budowanie mostów. Współpraca specjalistów dla zdrowia seksualnego”. KPH objęło matronat nad wydarzeniem.

W programie konferencji m.in.:

• Zdrowie seksualne i edukacja seksualna w świetle współczesnych badań i wyzwań
• Mosty czy mury? O edukacji zdrowotnej i zdrowiu seksualnym Polaków i Polek
• Edukacja seksualna jako forma edukacji antydyskryminacyjnej i równościowej
• Organizacja i wyzwania opieki nad zdrowiem osób transpłciowych w Szwecji
• Ramowe zalecenia dotyczące opieki nad młodzieżą doświadczającą dysforii płciowej
• Jak kształtować kompetencje do budowania bezpiecznej relacji terapeutycznej z osobami LGBTQ+
• Seksualność i związki intymne osób nieheteronormatywnych 50+.

Wydarzenie odbędzie się w Warszawie oraz online.

Więcej informacji o konferencji

 

W opublikowanym dzisiaj orzeczeniu Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej odpowiedział na pytanie prejudycjalne zadane przez  Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie. Trybunał nie ma wątpliwości, że Polska musi dokonywać transkrypcji zagranicznych aktów małżeństwa osób tej samej płci. Polska, mimo braku równości małżeńskiej, zobowiązana jest do wprowadzenia rozwiązań, umożliwiających dokonanie transkrypcji zagranicznego aktu małżeństwa do polskich rejestrów stanu cywilnego. 

Polskie prawo pod lupą Trybunału Sprawiedliwości UE

Opublikowane dzisiaj orzeczenie stanowi odpowiedź Trybunału Sprawiedliwości UE na pytanie prejudycjalne zadane przez Naczelny Sąd Administracyjny. NSA, rozpatrując sprawę dotyczącą odmowy dokonania transkrypcji aktu małżeństwa osób tej samej płci, powziął wątpliwość w zakresie tego, czy prawo Unii Europejskiej (zasada swobody przemieszczania się i prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego, m.in. art. 20, 21 Traktatu o Funkcjonowaniu UE, art. 7 Karty Praw Podstawowych UE, przepisy dyrektywy 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich) sprzeciwia się odmowie dokonania przez państwo członkowskie transkrypcji aktu małżeństwa zawartego przez obywatela tego państwa w innym państwie członkowskim z osobą tej samej płci. 

[Pełna treść pytania dostępna jest TUTAJ.]

Sprawa, rozpatrywana przez Naczelny Sąd Administracyjny, dotyczyła zawartego przez dwóch mężczyzn małżeństwa w Niemczech. Jeden z małżonków posiada zarówno polskie, jak i niemieckie obywatelstwo, a drugi jedynie polskie. Po zawarciu małżeństwa, zwrócili się oni o dokonanie transkrypcji jego aktu do Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego w Warszawie. Spotkali się jednak z odmową, która została podtrzymana w mocy przez Wojewodę Mazowieckiego. Na tę decyzję para wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który skargę oddalił. W ten sposób, po zaskarżeniu orzeczenia, sprawa trafiła do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który zdecydował się zwrócić z powyższym pytaniem do Trybunału Sprawiedliwości UE. 

Rzecznik Generalny TS UE po stronie pary

W sprawie, przed wydaniem orzeczenia Trybunału, opinię złożył Rzecznik Generalny TSUE Jean Richard de la Tour. W przedstawionej opinii wskazał wprost, iż na  Polsce, jako państwie członkowskim spoczywa pozytywny obowiązek zapewnienia dokonania transkrypcji zagranicznego aktu małżeństwa.

[Więcej o opinii Rzecznika Generalnego TUTAJ]

Trybunał orzekł, teraz czas na polski rząd

W konsekwencji dzisiejszego orzeczenia, sprawa wróci przed Naczelny Sąd Administracyjny i prawdopodobnie skończy się uchyleniem decyzji o odmowie dokonania transkrypcji aktu małżeństwa. Odpowiadając na pytanie prejudycjalne, Trybunał Sprawiedliwości UE zinterpretował prawo unijne w ten sposób, że sprzeciwia się ono takim uregulowaniom państwa członkowskiego, które ze względu na to, iż prawo tego państwa członkowskiego nie dopuszcza małżeństw osób tej samej płci, nie zezwalając na uznanie małżeństwa legalnie zawartego przez dwóch mających tę samą płeć obywateli wspomnianego państwa członkowskiego w trakcie korzystania z przysługującej im swobody przemieszczania się i pobytu w innym państwie członkowskim. Oznacza to, że Polska powinna wprowadzić rozwiązania umożliwiające uznanie zawartego za granicą małżeństwa. 

Jak czytamy w uzasadnieniu dzisiejszego orzeczenia: „odmowa uznania przez organy państwa członkowskiego, którego przynależność państwową posiada dwóch obywateli Unii tej samej płci, małżeństwa zawartego przez nich zgodnie z prawem na podstawie procedur przewidzianych w tym celu w innym państwie członkowskim, w którym ci obywatele Unii skorzystali z przysługującej im swobody przemieszczania się i pobytu, może stanowić przeszkodę w wykonywaniu prawa ustanowionego w art. 21 TFUE, ponieważ taka odmowa może spowodować dla nich poważne niedogodności na płaszczyźnie administracyjnej, zawodowej i prywatnej […]. W szczególności taka odmowa uniemożliwia wspomnianym obywatelom Unii, [….], kontynuowanie tego życia rodzinnego z jednoczesnym korzystaniem z tego statusu prawnego, pewnego i skutecznego wobec osób trzecich, oraz zmusza ich do życia jako osoby stanu wolnego po powrocie do państwa członkowskiego pochodzenia”. W dalszej części uzasadnienia, Trybunał Sprawiedliwości UE wskazał, iż wobec braku uznania zawartego za granicą małżeństwa w Polsce istnieje “konkretne ryzyko, że owi obywatele napotkają poważne utrudnienia w organizacji życia rodzinnego w ramach powrotu do tego państwa członkowskiego, ponieważ w wielu działaniach życia codziennego, zarówno w sferze publicznej, jak i w sferze prywatnej, nie mają oni możliwości powoływania się na swój stan małżeński, który niemniej jednak został legalnie ustanowiony w przyjmującym państwie członkowskim”. Finalnie, Trybunał stwierdził, że obowiązek uznania przez Polskę małżeństwa osób tej samej płci nie narusza “tożsamości narodowej ani nie zagraża porządkowi publicznemu państwu pochodzenia.”.

[Zapoznaj się z pełną treścią wyroku TUTAJ] 

Jednak dzisiejsze orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości UE ma kluczowe znaczenie nie tylko dla pary skarżących, ale także dla całej społeczności osób LGBT+ w Polsce. Jednoznacznie wskazuje się w nim, że odmowa dokonania transkrypcji aktu małżeństwa zawartego za granicą jest niezgodna z prawem unijnym. Polska musi więc, niezależnie od braku związków partnerskich i równości małżeńskiej, zapewnić możliwość skutecznej transkrypcji. To ważny krok dla wszystkich osób, które zawarły związek małżeński w innym państwie UE, których małżeństwo w końcu będzie respektowane w Polsce! 

Jakie dokładnie będą kolejne kroki podjęte przez polski rząd w związku z tym rozstrzygnięciem? Będziemy Was o tym informować, ale już teraz apelujemy do Ministra Spraw Wewnętrznych o wydanie zaleceń dla Kierowników Urzędów Stanu Cywilnego w zakresie praktycznej implementacji powyższego orzeczenia. 

Pytanie prejudycjalne w tej sprawie zostało zadane TSUE przez NSA dzięki pracy i wytrwałości m.in. adw. Anny Mazurczak, Laureatki Korony Równości 2024. 

Dziś, 25 listopada, upływa termin nadsyłania wniosków o granty w ramach programu „Wspólnymi siłami budujemy równość”. Projektu, którego celem jest wzmocnienie potencjału lokalnych grup i organizacji działających na rzecz społeczności LGBT+  (w szczególności na rzecz dzieci i młodzieży LGBT+, osób transpłciowych, niebinarnych oraz interpłciowych) w miejscowościach do 250 tys. osób. To już ostatni moment, aby zgłosić wasz projekt i otrzymać wsparcie w wysokości od 5 000 do 10 000 zł na działania wzmacniające społeczność osób LGBT+ w mniejszych miejscowościach.

Dzięki programowi „Wspólnymi siłami budujemy równość” lokalne grupy, organizacje i kolektywy w całej Polsce tworzą przestrzenie wsparcia, akceptacji i widoczności dla społeczności LGBT+. W poprzednich edycjach wsparcie otrzymały m.in. Fundacja COG, URequal, Fundacja CzuliMy czy Stowarzyszenie Tychy Osiedle Q, które zrealizowały projekty wzmacniające lokalne społeczności.

To przykłady działań, które budują relacje, tworzą bezpieczne przestrzenie i wspierają rozwój osób LGBT+ w całej Polsce.

Jeśli macie pomysł na warsztaty, wydarzenie kulturalne, grupę wsparcia lub inne lokalne działanie – to właśnie dziś jest czas, by go zgłosić!

Jak się zgłosić?

Wniosek należy wysłać w wyznaczonym terminie wypełniając formularz z załączonym i wypełnionym budżetem.

Polecamy pobranie wniosku o grant i budżetu w formie roboczego pliku word i excel z naszej strony internetowej, wypełnienie ich w formie roboczej, a następnie przekopiowanie odpowiedzi do Google Forms. 

W razie trudności z wypełnieniem formularza prosimy o przesłanie wniosku grantowego oraz budżetu na adres e-mail: wsparcieruchu@kph.org.pl

Wyślij wniosek i dołącz do nas wbudowaniu bardziej inkluzywnego i wspierającego środowiska dla osób LGBT+ w Polsce! 

Więcej informacji na temat programu grantowego „Wspólnymi siłami budujemy równość” znajdziesz w regulaminie i FAQ

Zapoznaj się z polityką prywatności.

Program grantowy „Wspólnymi siłami budujemy równość: wsparcie i rozwój dla lokalnych grup i organizacji LGBT+” KPH jest realizowany dzięki wsparciu CD PROJEKT RED.

Przedstawiamy treść listu, który został dzisiaj wysłany przez uczestniczki projektu Równe Rodziny do Marcina Kierwińskiego, ministra spraw wewnętrznych i administracji Polski. Sygnalizują w nim one szereg problemów dnia codziennego tęczowych rodzin w Polsce. Ich rodzicielstwo to w istocie samotne macierzyństwo w pełnej rodzinie. Co z rodzicem, który faktycznie nim jest, z serca i obowiązków, ale nie jest nim w żadnym dokumencie? Czy taka matka jest faktycznie samotną matką? Według polskiego prawa niestety tak.

 

Warszawa, 13.11.2025 r.

Szanowny Panie Ministrze,

zwracamy się do Pana z prośbą o spotkanie i rozmowę – rodzica z rodzicem. Jesteśmy mamami wychowującymi dzieci w Polsce, troszczącymi się o ich bezpieczeństwo i przyszłość. Niestety, nasze rodziny – w których dzieci wychowują dwie mamy lub dwóch ojców – pozbawione są podstawowej ochrony prawnej. Dzieci te nie mają zabezpieczonej relacji z rodzicem społecznym, co rodzi poczucie wykluczenia i braku bezpieczeństwa.

Polskie prawo nie uznaje faktycznego opiekuna dziecka w rodzinach jednopłciowych. Dotyczy to zarówno dzieci urodzonych w Polsce, jak i tych, których zagraniczne akty urodzenia wskazują dwoje rodziców tej samej płci. Brak transkrypcji takich dokumentów pozbawia jedno z rodziców władzy rodzicielskiej i utrudnia dzieciom uzyskanie PESEL-u, paszportu czy dostępu do usług publicznych. Różnice w praktyce Urzędów Stanu Cywilnego prowadzą do dyskryminacji i niepewności. Taka sytuacja zniechęca wiele par do powiększania rodziny, co w obliczu niżu demograficznego jest szczególnie niepokojące.

Rodzin, takich jak nasze, są w Polsce tysiące. Są tworzone przez osoby tej samej płci, decydujące się na wspólne rodzicielstwo, ale także te z nas, które wychowują wspólnie z partnerką dzieci z poprzednich związków z mężczyznami, podobnie jak dzieje się to w relacjach osób różnej płci. Brak uznania rodzicielstwa społecznego uderza bezpośrednio w dzieci – powoduje przede wszystkim problemy przy leczeniu dziecka, wizytach lekarskich czy podejmowaniu decyzji w sytuacjach nagłych, dotyczących życia i śmierci dziecka. Rodzic społeczny nie może podpisać zgody na leczenie czy uzyskać zwolnienia na chore dziecko, choć faktycznie opiekuje się nim każdego dnia. Wymaga się od nas pełnomocnictw, aktów urodzenia i uzasadnień, by uczestniczyć w codziennym życiu naszych dzieci. Takie traktowanie podważa naszą godność i bezpieczeństwo rodzinne.

Wśród nas są Remigia i Michalina, które wspólnie wychowują piętnastomiesięczne dziecko. Michalina mówi: „na każdą wizytę do lekarza z dzieckiem zabieram osobne pełnomocnictwo z datą wizyty i dokładnym opisem, do czego Remigia mnie upoważnia. Do tego zabieram akt urodzenia i zapisane paragrafy z kodeksu opiekuńczego, które pozwalają mi tam być z dzieckiem, a i tak napotykam na mnóstwo problemów, niewiedzy personelu i chodzę na te wizyty z trzęsącymi się rękami”. Podobnie Ola, która razem z Mileną wychowuje wspaniałe dzieci. Pełni ona funkcję mamy, chociaż prawnie pozostaje obcą osobą. Jest przy każdym sukcesie i każdej porażce, wozi dzieci na treningi, dopinguje im wiernie na zawodach. Opiekuje się nimi, gdy chorują – mimo, że nie może wnioskować o zwolnienie chorobowe na nie – bierze w takich sytuacjach wolne lub urlop, bo najważniejsze jest zaopiekowanie się.

Brak uznania rodzicielstwa wpływa też na życie szkolne i przedszkolne – odbiór dziecka, udział w zebraniach czy podpisanie zgody na wycieczkę wymagają dodatkowych formalności. Każdego dnia udowadniamy, że jesteśmy rodzicami, mimo że nasze dzieci wiedzą to od zawsze. 

Mierzymy się z brakiem poczucia bezpieczeństwa i stresem, częściej niż inni rodzice myślimy przyszłości, jesteśmy już coraz starsze, prawo się nie zmienia i boimy się, że zostawimy dzieci w zawieszeniu i nieuregulowanym chaosie, który później będą musiały sądowo i urzędowo odkręcać. Często zadajemy sobie pytanie: „a co będzie jak umrę…?”. My nie chcemy tak żyć. Chcemy żyć tu i teraz, cieszyć się każdą chwilą jak inne rodziny. W pudełkach w szafie chcemy trzymać pamiątki z dzieciństwa naszych dzieci, zdjęcia, wspomnienia, a nie dowody, pokazujące przed sądem, że rodzic społeczny uczestniczył w życiu naszych dzieci. Chcemy mieć prawo decydować o naszych dzieciach, szczególnie w nagłych sytuacjach. Chcemy zwyczajnie jak każdy inny rodzic móc zabrać dziecko na szczepienie, podpisać zgodę na wycieczkę czy iść na zebranie. Chcemy żyć jak miliony innych rodzin. Chcemy żyć bezpiecznie. Nie chcemy tłumaczyć naszym dzieciom, że mimo, iż je kochamy i zawsze będziemy przy nich, to w świetle prawa jesteśmy dla nich obcymi osobami. Chcemy, aby nasze dzieci mogły być rodzeństwem i żeby nikt im tego nie odbierał. 

Chcemy bezpieczeństwa dla naszych dzieci także w wypadku naszego rozstania. W obecnej sytuacji rodzic społeczny, który uczestniczył w wychowaniu dziecka, nie ma żadnych praw ani obowiązków wobec niego – nie może utrzymywać kontaktów, ani zostać zobowiązany do alimentów, jeśli sam chce wspierać dziecko. Wszystko zależy wyłącznie od dobrej woli drugiego rodzica, co stoi w sprzeczności z zasadą dobra dziecka.

Fakt, że dzieci nie dziedziczą też po rodzicu społecznym, a rodzic po dziecku, to kolejny problem. Choć sporządzamy testamenty, nie zawsze da się uniknąć problemów prawnych czy podatkowych, które mogą pozbawić dziecko dachu nad głową. Takie rozwiązania nie chronią rodziny, lecz narażają ją na chaos i niesprawiedliwość.

W dotychczasowej części listu pozwoliłyśmy sobie zasygnalizować Panu Ministrowi szereg problemów dnia codziennego, którym, oprócz znanych przecież Panu bolączek i radości rodzicielstwa, musimy stawiać czoło. Nasze rodzicielstwo to w istocie samotne macierzyństwo w pełnej rodzinie, prawo nie rozpoznaje naszej rodziny jako pełnej rodziny. A co z rodzicem, który faktycznie nim jest, z serca i z obowiązków, ale nie jest nim w żadnym dokumencie? Czy taka matka jest faktycznie samotną matką? Według polskiego prawa niestety tak. 

Dlatego apelujemy do Pana Ministra o podjęcie takich działań, które realnie poprawią sytuację naszą i naszych rodzin. W pierwszej kolejności, odpowiadając na niejednolitą praktykę Urzędów Stanu Cywilnego, apelujemy o przygotowanie i wdrożenie rekomendacji w zakresie wydawania dokumentów dzieciom urodzonym w Polsce w rodzinach osób tej samej płci oraz w zakresie dokonywania transkrypcji zagranicznych aktów urodzenia. Podczas naszego codziennego życia w Polsce przeanalizowałyśmy wiele aktów prawnych i zdobyłyśmy doświadczenie, dzięki któremu możemy tu funkcjonować. Chcemy się nim z Panem Ministrem podzielić i wspólnie wypracować jak najlepsze rozwiązania dla wszystkich rodzin. Liczymy również na poparcie Pana oraz całego Ministerstwa dla koniecznych zmian ustawowych w zakresie związków partnerskich i innych rozwiązań, obejmujących przede wszystkim rozszerzenie opieki nad dziećmi również na opiekunów faktycznych, w tym rodziców społecznych, umożliwienie matkom społecznym korzystanie z urlopu macierzyńskiego i wspólne cieszenie się pierwszymi tygodniami rodzicielstwa, uregulowanie możliwości opiekowania się chorym dzieckiem przez rodzica społecznego, a także zabezpieczenia alimentacyjnego i poprzez dziedziczenie. 

Nie prosimy o przywileje – prosimy o równe traktowanie, bezpieczeństwo i godność. Chcemy, by nasze dzieci mogły dorastać w poczuciu, że ich rodzina jest chroniona przez państwo, a nie z niego wykluczona.

Zwracamy się do Pana z prośbą o spotkanie i wysłuchanie naszych historii – historii tysięcy rodzin i dziesiątek tysięcy dzieci w Polsce. Nie jesteśmy statystyką, ale obywatelkami i rodzicami, którzy pragną żyć w kraju sprawiedliwym dla wszystkich rodzin. Jako rodzice rozumiemy, że najważniejsze jest dobro dziecka. Wierzymy, że jako Minister i ojciec zechce Pan stanąć po stronie naszych dzieci i pomóc im żyć bezpiecznie i godnie.

Z poważaniem,
Michalina i Remigia, mamy 15-miesięcznego dziecka
Patrycja i Paulina, mamy czwórki dzieci (18, 15, 6 i 3 lata)
Ania i Jola, mamy czwórki dzieci (4, 7, 8 i 9 lat)
Milena i Aleksandra, mamy dwójki dzieci (9 i 10 lat)
Zuza i Ida, para planująca dziecko

Jak dziś rozumiemy męskość? Najnowsze badania pokazują, że tradycyjne, binarne granice płci coraz częściej się zacierają. Według raportu CBOS z 2025 roku aż 21% młodych mężczyzn umiejscawia swoją tożsamość po kobiecej stronie skali, a stereotyp silnego, pozbawionego emocji mężczyzny powoli odchodzi do przeszłości. Wystawa „Daddies, kings & sissy boys” podejmuje te tematy, kwestionując patriarchalne wzorce i redefiniując pojęcie męskości z perspektywy queerowej i feministycznej. KPH objęło matronat nad wystawą.

Zagadnienia związane z różnorodnymi męskościami analizujemy przede wszystkim z perspektywy queerowej i feministycznej, uzupełniając narrację o pozytywny model czułej męskości, w którym mężczyźni są gotowi zmierzyć się z własnym uprzywilejowaniem, ale także z kosztami społecznymi czy zdrowotnymi, jakie ponoszą z tego powodu – mówi Paweł Wątroba, pomysłodawca i jeden z kuratorów wystawy.

Punktem odniesienia dla wystawy jest twórczość Diane Torr (1948–2017), nowojorskiej performerki i pionierki drag kingu. Jej projekt „A Man for a Day” stał się światowym symbolem performowania męskości i przełamywania konwencji płciowych. Dla upamiętnienia artystki przygotowano specjalny program performatywny realizowany we współpracy z kolektywem Śląsk Przegięty.

Na wystawie zobaczymy prace m.in. Joanny Ostrowskiej, Liliany Zeic, Iwony Demko, Małgorzaty Mycek, Sebastiana Winklera, Pawła Żukowskiego i innych artystów. Obok nowych realizacji pojawią się także archiwalia dokumentujące losy osób transpłciowych sprzed II wojny światowej oraz nagrania performatywne, m.in. Grupy Performatywnej Chłopaki czy Daniela Kotowskiego.

„Daddies, kings & sissy boys” to zaproszenie do refleksji nad tym, czym może być męskość – wolna od presji, opresji i sztywnych ról.

Szczegóły wystawy

Wystawa będzie trwała od 15.11.2025 do 30.12.2025 w Centrum Sztuki Współczesnej w Bytomiu.

Wystawa oraz program performatywny są przeznaczone dla osób pełnoletnich.

Harmonogram

Wernisaż: 15.11 (sobota) w godz. 19:00 – 21:00
Oprowadzania kuratorskie: 21.11, 28.11, 12.12, 19.12 (piątki) w godz. 17:00 – 18:30
Program performatywny: 06.12 (sobota) w godz. 20:00 – 21:30

Sprawdź szczegóły wydarzenia

Jeśli identyfikujesz się z misją i wartościami KPH, posiadasz wiedzę na temat sytuacji osób LGBT+ w Polsce, interesujesz się polityką oraz tematami związanymi z ruchem LGBT+ oraz innymi ruchami z obszaru sprawiedliwości społecznej i spełniasz wymagania rekrutacyjne – to właśnie Ciebie szukamy!

Szukamy osoby na stanowisko Koordynator_ka rzecznictwa. Wyślij CV do 24.11.2025 r. do g. 23:59 na adres praca@kph.org.pl.

Koordynator_ka rzecznictwa będzie odpowiedzialny_na za realizację działań wynikających z planu strategicznego KPH w obszarze rzecznictwa.

Zakres obowiązków i kluczowe zadania:

• we współpracy z kierownikiem rzecznictwa – opracowywanie planów działań i projektów rzeczniczych, realizujących cele strategiczne organizacji,
• realizacja i koordynacja działań zgodnie z założeniami projektowymi, w tym budżetem i harmonogramem,
• analiza i ocena efektywności działań rzeczniczych, monitorowanie i ocenianie wpływu prowadzonych działań rzeczniczych na podstawie uzyskanych wyników i feedbacku,
• współpraca z innymi zespołami organizacji, w celu zapewnienia spójności i efektywności działań rzeczniczych, 
• ścisła współpraca z zespołem komunikacyjnym w celu opracowania i wdrażania efektywnych i dopasowanych do celów projektu i działania planów komunikacyjnych, 
• monitorowanie i śledzenie bieżących wydarzeń z życia społecznego i politycznego, zwłaszcza z zakresu praw osób LGBT+,  które mają wpływ na realizację celów oraz działań rzeczniczych,
• budowanie i utrzymywanie relacji z kluczowymi interesariuszami, w tym m.in. grupy odbiorcze i docelowe działań projektowych i kampanijnych.

Wymagane kompetencje, poparte posiadanym doświadczeniem zawodowym:

• kompetencje projektowe – umiejętność planowania, realizacji oraz monitorowania projektów; doświadczenie w zarządzaniu finansami projektu, monitorowaniu wydatków oraz bieżącej kontroli harmonogramu; dostosowanie działań projektowych do dostępnych zasobów, eliminacja niepotrzebnych kosztów oraz terminowe osiąganie zamierzonych efektów,
• budowanie kampanii rzeczniczych – umiejętność opracowania kampanii rzeczniczych, która obejmuje wyznaczenie celów, dobór odpowiednich metod i narzędzi oraz dostosowanie działań do grup docelowych,
• negocjacja i perswazja – przekonywanie interesariuszy i partnerów do zaangażowania. Umiejętność budowania argumentacji i stosowania technik komunikacyjnych, które zwiększają szanse na wsparcie i współpracę w kluczowych działaniach,
• praca zespołowa – umiejętność efektywnej współpracy z osobami w zespole, otwartość na opinie oraz umiejętność przyjmowania konstruktywnego feedbacku,
• monitoring i adaptacja działań – umiejętność ewaluacji działań i sprawdzanie ich efektywności poprzez systematyczną analizę osiąganych wyników w stosunku do ustalonych celów; reagowanie na bieżące potrzeby i wprowadzanie niezbędnych modyfikacji w prowadzonych działaniach, aby zwiększyć ich efektywność,
• śledzenie wydarzeń politycznych i społecznych – umiejętność bieżącej obserwacji aktualnych wydarzeń z życia politycznego i społecznego, w szczególności dotyczących praw człowieka i społeczności LGBT+, w celu identyfikowania szans, które można wykorzystać do wsparcia działań rzeczniczych i wzmocnienia efektów kampanii,
• znajomość tematyki praw osób LGBT+ – specjalistyczna wiedza w zakresie międzynarodowych standardów oraz instytucjonalnych ram systemu ochrony praw człowieka, ze szczególnym uwzględnieniem praw osób LGBT+, mile widziane wykształcenie kierunkowe z obszaru nauk prawnych lub politycznych.

Oferujemy:

• wynagrodzenie w wysokości 7.283-8.433 zł brutto, w zależności od doświadczenia,
• umowę o pracę na 1 rok w wymiarze pełnego etatu, z możliwością przedłużenia na czas nieokreślony (okres próbny: 3 miesiące),
• pracę w Warszawie w systemie hybrydowym (praca zdalna lub stacjonarna w biurze zlokalizowanym w zabytkowej kamienicy w centrum Warszawy*), obowiązkowa praca z biura minimum 2 dni w tygodniu,
• prywatną opiekę zdrowotną,
• kartę Multisport,
• uczestnictwo w indywidualnych i zespołowych formach wsparcia w rozwoju zawodowym,
• 26 dni urlopowych w roku, niezależnie od stażu pracy,
• 7-godzinny dzień pracy.

*Biuro Kampanii Przeciw Homofobii mieści się w zabytkowej kamienicy, winda znajduje się na półpiętrze. KPH stosuje zasadę równego traktowania w zatrudnieniu i dołoży starań, aby odpowiedzieć na potrzeby osób kandydujących i zatrudnianych, dlatego w razie pytań lub wątpliwości – skontaktuj się z nami. Jesteśmy otwarci_te na znalezienie rozwiązań, które zwiększą dostępność, choć mamy świadomość, że część barier może na tę chwilę stanowić trudność w podjęciu pracy na opisanym stanowisku.

Rekrutacja

Jeżeli po zapoznaniu się z ofertą KPH stwierdziłeś_aś, że chcesz dołączyć do Zespołu KPH, to wyślij CV w formacie PDF na adres: praca@kph.org.pl do 24.11.2025 r. do godziny 23:59, w tytule maila wpisując: „Rekrutacja: Koordynator_ka rzecznictwa”. Wybrane osoby zostaną zaproszone na stacjonarną rozmowę rekrutacyjną.

W aplikacji prosimy o umieszczenie klauzuli: „Niniejszym wyrażam zgodę na przetwarzanie przez Stowarzyszenie Kampania Przeciw Homofobii moich danych osobowych w celach związanych z przeprowadzeniem procesu rekrutacyjnego. Zostałam/em poinformowana/y, że administratorem moich danych osobowych jest Stowarzyszenie Kampania Przeciw Homofobii z siedzibą w Warszawie, adres Aleje Jerozolimskie 99/40, 02-001 Warszawa KRS 0000 1111 209. Oświadczam, iż jestem świadoma/y prawa do wglądu do swoich danych, prawa poprawiania danych oraz prawa do żądania usunięcia danych, a dane te zostały przeze mnie podane dobrowolnie”. Zgłoszenia bez załączonej powyższej klauzuli nie będą rozpatrywane.

Zapoznaj się ze szczegółowymi informacjami dot. przetwarzania danych osobowych przez KPH. 

Rozpoczęcie pracy – 1 stycznia 2026 r.

Równe szanse

KPH jest pracodawcą oferującym równe szanse i zobowiązuje się do zwalczania wszelkiej dyskryminacji. Do wzięcia udziału w rekrutacji szczególnie zachęcamy osoby transpłciowe i interpłciowe oraz osoby homo-, biseksualne, queerowe i niebinarne oraz osoby sojusznicze.

Dołącz do nas i wspólnie budujmy Polskę równych praw!

Niniejsza publikacja z 2009 roku jest częścią projektu Monitoring Dyskryminacji Osób LGBT w Polsce. Projekt ten jest trzyletnim kompleksowym zadaniem realizowanym przez Kampanię Przeciw Homofobii, dofinansowanym ze środków Open Society Institute. Powstał z myślą o stworzeniu efektywnych narzędzi monitorowania sytuacji osób zagrożonych nierównym traktowaniem z powodu ich orientacji seksualnej i tożsamości płciowej. Jednym z ważniejszych działań realizowanych w ramach projektu jest także udzielanie konkretnego wsparcia prawnego ofiarom dyskryminacji i homofobii.

Najważniejszym założeniem projektu Monitoring Dyskryminacji Osób LGBT w Polsce są długofalowe działania prawne i lobbingowe mające doprowadzić do rozwiązania konkretnych problemów dotykających tę społeczność.

Pobierz publikację

Społeczność szkolna jest różnorodna. Znajdują się w niej osoby heteroseksualne, geje, lesbijki, osoby biseksualne, uczniowie i uczennice odkrywający swoją orientację seksualną, a także osoby do nich uprzedzone. Polscy nauczyciele i nauczycielki mierzący się z tematyką różnorodności, często potrzebują wsparcia, ulegają stereotypom lub doświadczają trudności w rozmowie z młodzieżą na tematy związane z płcią oraz homoseksualnością.

W pierwszej części publikacji „Lekcja Równości – postawy i potrzeby kadry szkolnej i młodzieży wobec homofobii w szkole” znajdują się wyniki dwóch badań przeprowadzonych przez Kampanię Przeciw Homofobii pod koniec 2011 roku w ramach wsparcia uzyskanego dzięki Komisji Europejskiej z Dyrekcji Generalnej ds. Sprawiedliwości, Wolności i Bezpieczeństwa, w ramach programu Daphne III. Badania te dotyczą sposobów pojawiania się tematyki związanej z orientacją seksualną na lekcjach oraz w szkole, a także związanych z tym tematem doświadczeń kadry nauczycielskiej i młodzieży LGBT+.

Pobierz publikację

W poradniku ,,Przemoc i uwłasnowolnienie. Wsparcie psychologiczne dla osób LGBTQ” Katarzyny Dułak i Jana Świerszcza znajdziesz niezbędne informacje, które mogą być pomocne we wspieraniu osób doświadczających opresji motywowanej homofobią. 

Publikacja skupia się głównie na osobach LGBTQ, czyli kobietach oraz mężczyznach homoseksualnych i biseksualnych, osobach transpłciowych i nieokreślających swojej seksualności lub płci.

Pobierz publikację

Publikacja „Sytuacja społeczna osób biseksualnych i homoseksualnych w Polsce. Raport za lata 2005 i 2006″ to szczegółowa analiza sytuacji społecznej osób bi- i homoseksualnych we wszystkich sferach życia.

Pierwsza część raportu zawiera analizę danych uzyskanych w badaniu ankietowym przeprowadzonym pod koniec 2006 roku. W badaniu wzięło udział ponad 1000 osób bi- i homoseksualnych. Druga część raportu stanowi analizę stosunku społeczeństwa do osób bi- i homoseksualnych w poszczególnych sferach, takich jak polityka, media, edukacja etc.

Pobierz raport