Kultura queerowa jest ważna i chcemy, żeby była dostępna nie tylko w dużych miastach – dlatego z pomocą przychodzi “Queerowe kino”! To już ostatni moment, żeby zorganizować pokaz filmowy w swoim mieście!

KPH w partnerstwie z Outfilm – platformą VOD dla społeczności LGBT+, przygotowało katalog filmów do wyboru i materiałów (takich jak plakaty, grafiki, treści do postów) potrzebnych do zorganizowania projekcji w miejscowościach poniżej 200 tys. osób.

Do końca czerwca możecie zorganizować u siebie projekcję filmu – to idealny moment, by świętować Pride Month i integrować lokalną społeczność.

Żeby urozmaicić wydarzenie, możecie je połączyć z dyskusją (przygotujemy dla Was pomysły na tematy do rozmowy oraz pytania do publiczności) lub zaprosić osobę, z którą przeprowadzicie wywiad lub panel dyskusyjny. 

Chcesz zorganizować u siebie Queerowe kino? Zobacz instrukcję, w której znajdziesz propozycje filmów i napisz na wsparcieruchu@kph.org.pl. Po filmy można zgłaszać się do 31 maja.

Zachęcamy do kontaktu – nawet jeśli Wasze możliwości techniczne są ograniczone!

10 maja ulicami Poznania przejdzie kolejny Marsz Równości poświęcony prawom osób transpłciowych, w tym niebinarnych. To kontynuacja historycznego wydarzenia z zeszłego roku. Mimo nadziei na pozytywne zmiany, rzeczywistość – zarówno w Polsce, jak i na świecie – przynosi inne doświadczenia. Tegoroczny marsz ma przypominać o konieczności poważnego i empatycznego traktowania osób transpłciowych i niebinarnych. Wydarzenie organizuje kolektyw Trans Pride Polska, współorganizuje Lokum Stonewall, partnerem jest grupa Stonewall, a KPH objęło matronat nad marszem.

Szczegóły wydarzenia

Data: 10 maja br.

Start Marszu: g. 17:00

Miejsce zbiórki: Plac Mickiewicza, Poznań

Przed Marszem i po nim zaplanowano wydarzenia towarzyszące – otwarte panele dyskusyjne oraz after party. Wszystkie spotkania odbędą się w Lokum Stonewall (ul. Fredry 7, Poznań).

Program dyskusji – Lokum Stonewall (10:00–16:00)

• g. 10:00 – Tranzycja nastolatków przed 18 rż. – panel z udziałem nastolatków i ich rodziców, wystąpi też Kosma Kołodziej – suicydolog
• g. 11:20 – Potrzeby w systemie edukacji – panel z udziałem osób uczniowskich i studenckich (w tym Michalina Wojdowska i Milo Ostalskie) oraz eksperckich (Natalia Kalisz i Marcin Józefaciuk)
• g. 12:45 – Gatekeeping – prezentacja Sofii Kaliny Przyłuskiej
• g. 13:15 – Batalie sądowe i potrzeby zmian w prawie – panel z udziałem Magdy Pileckiej, Marceliny, Zofii Radosław, Moniki Pacyfki Tichy, Nikoli Kacperskiej i Magdy Góreckiej
• g. 14:40 – Tranzycja 35+, 50+ i 70+ – panel z udziałem Julii Durzyńskiej, Marii Minakowskiej, Patrycji Helt, Agnieszki Nockowskiej, Klaudii Kleo Kowalskiej, Lucji Siajechraj, Anny Jabłońskiej i ariela rosé.

After Party – scena dla osób performerskich Trans/NB

Godzina rozpoczęcia: 21:00

Miejsce: Lokum Stonewall, ul. Fredry 7

Występy artystyczne wyłącznie osób trans i niebinarnych. Na scenie pojawią się m.in.: Flame of Utopia, Nazarra Dominga, Ewa (Eve) aka Ephemera la Fantasma, Zooey / Jooey Elektra.

Zobacz szczegóły wydarzenia

Przed nami kolejna edycja plebiscytu Koron Równości – jednych z najważniejszych i najbardziej prestiżowych wyróżnień, jakie można otrzymać w Polsce za działalność na rzecz społeczności LGBT+. Zgłoś osoby, grupy lub organizacje, które Twoim zdaniem zasługują na nominację w tegorocznym plebiscycie.

W tym roku nagrody zostaną przyznane w ośmiu kategoriach: Aktywizm, Instytucje, Prawo, Polityka, Media, Internet, Kultura i Biznes za działania (z)realizowane od lipca 2024 r. do czerwca 2025 r. Spośród zgłoszonych propozycji Kapituła wybierze osoby i grupy nominowane w każdej z kategorii. Wybór grup i osób laureackich odbędzie się poprzez głosowanie online.

Na Twoje propozycje czekamy do 20 lipca.

wypełnij formularz 

25 września dołącz do nas podczas transmisji live (Facebook, YouTube) z gali wręczenia nagród.

​Dezinformacja dotycząca osób LGBTQ+ jest poważnym problemem, który prowadzi do wzrostu uprzedzeń i podziałów społecznych. Osoby tworzące takie treści często wykorzystują emocje oraz strach przed odmiennością, aby manipulować opinią publiczną. Państwowy Instytut Badawczy NASK, zajmujący się cyberbezpieczeństwem, analizuje i weryfikuje fałszywe twierdzenia dotyczące osób LGBTQ+.

Czego dotyczy analiza?

​Analiza skupia się na dezinformacji dotyczącej osób LGBT+, a w szczególności na 4 tematach:

• społeczność LGBTQ+ w ujęciu ogólnym,
• transpłciowość i osoby transpłciowe,
• kwestie zdrowotne,
• związki partnerskie.

Przy każdym temacie podano genezę powstania tezy, najistotniejsze fakty i punkty do dyskusji, a także wskazano wiarygodne źródła informacji. W analizie znajdziesz również przydatne linki do weryfikacji treści.

Przeczytaj analizę

Jesteś queerową kobietą lub masz doświadczenie kobiecości i zastanawiasz się nad macierzyństwem? A może już jesteś mamą? Zapisz się na bezpłatne, dwudniowe warsztaty organizowane przez KPH.

O warsztatach 

Podczas spotkania: 

• zdobędziesz wiedzę o medycznych i prawnych aspektach ciąży i rodzicielstwa,
• usłyszysz historie innych osób i podzielisz się własnymi doświadczeniami w bezpiecznej przestrzeni,
• nawiążesz kontakty z innymi rodzinami i osobami w podobnej sytuacji, budując sieć wsparcia.

Warsztaty mają charakter integracyjny i edukacyjny – chcemy, żeby każda osoba wyszła z poczuciem większej pewności, zaopiekowania i realnego przygotowania do swojej drogi rodzicielskiej.

Szczegóły wydarzenia

Kiedy: 7-8 czerwca br.

Gdzie: Warszawa

Warsztaty są bezpłatne, a w razie potrzeby zapewniamy nocleg, wyżywienie oraz zwrot kosztów przejazdu.

Liczba miejsc ograniczona – zapisz się już teraz przez formularz! 

Zapisy trwają do 25 maja.

Zapisuję się na warsztaty 

Zostały już tylko 3 dni, aby rozliczyć PIT za 2024 rok i przekazać 1,5% podatku na wybraną organizację pożytku publicznego (OPP).

Wesprzyj działania KPH. To kwestia bezpieczeństwa, widzialności i prawa osób LGBT+ do bycia razem – bez lęku.

Twoje 1,5% podatku przekazane na KPH to realne wsparcie dla działań, które przybliżają nas do bezpieczeństwa wszystkich osób i par LGBT+.

✅ Przeprowadzimy ogólnopolską kampanię społeczną na rzecz związków partnerskich.

✅ Nadal będziemy rozmawiać z politykami i polityczkami, by wprowadzać konkretne zmiany w prawie.

✅ Będziemy kontynuować wspieranie organizacji lokalnych, które pomagają społeczności LGBT+ na co dzień.

Zobacz, jak przekazać 1,5% na KPH

Zainwestuj w Polskę ludzi równych praw!

KRS 0000 111 209

W czwartek 24 kwietnia ustawa o związkach partnerskich była przedmiotem prac na Stałym Komitecie Rady Ministrów. Tym samym ustawa przeszła kolejny etap w rządowym procesie legislacyjnym.

Czym jest Stały Komitet Rady Ministrów?

Stały Komitet Rady Ministrów (SKRM) to organ pomocniczy Rady Ministrów, który zajmuje się przygotowywaniem i koordynowaniem prac rządu, zwłaszcza w zakresie projektów ustaw i rozporządzeń. Przewodniczącym SKRM jest min. Maciej Berek.

Nad czym będzie pracował Stały Komitet w kontekście ustawy o związkach partnerskich?

Przede wszystkim sprawdzi, czy dla ustawy przygotowano pełną Ocenę Skutków Regulacji (OSR), czy ustawa jest zgodna z prawem unijnym i Konstytucją oraz będzie rozstrzygać spory i rozbieżności między resortami dotyczące konkretnych przepisów.

Jak wygląda praca SKRM?

SKRM pracuje w formule jednego lub kilku spotkań. Ich liczba uzależniona jest od złożoności projektu. W przypadku ustawy wdrażającej ustawę o związkach partnerskich mówi o zmianie niemal 250 innych aktów prawnych. Oznacza to, że należy spodziewać się kilku posiedzeń Komitetu.

Jakie są kolejne kroki?

Po pozytywnym zaopiniowaniu przez Komisję Prawniczą projekt ustawy trafi na posiedzenie Rady Ministrów. RM przyjmuje projekt ustawy i kieruje go do dalszych prac do parlamentu. 

Gdzie śledzić prace nad Ustawą o związkach partnerskich?

Szczegółowe informacje o przebiegu i rezultatach poszczególnych etapów można śledzić na stronie Rządowego Centrum Legislacji. 

Zobacz projekt ustawy o związkach partnerskich i ustawy wprowadzającej, które znajdują się pod numerami UD 87 i UD 88. 

Na dzisiejszej sesji Rady, powiat łańcucki uchylił ostatnią dyskryminującą Samorządową Kartę Praw Rodzin. Po 6 latach od pojawienia się pierwszej uchwały wymierzonej w społeczność osób LGBT+, upadła ostatnia z nich. Tym samym zamyka się mroczny rozdział w historii polskiej samorządności, w którym możliwa była jawna dyskryminacja osób LGBT+ w życiu publicznym.

⅓ terytorium Polski objęta “strefami”

W 2019 roku, w odpowiedzi na Deklarację LGBT+ przyjętą przez Prezydenta m.st. Warszawy, Rafała Trzaskowskiego, liczne gminy, samorządy, a nawet województwa, przyjmowały uchwały przeciwko “ideologii LGBT”, napisane przez Ordo Iuris Samorządowe Karty Praw Rodzin oraz inspirowane dwoma powyższymi, dyskryminujące uchwały wymierzone w osoby LGBT+. Monitorowaniem “stref” jako pierwszy zajął się Atlas Nienawiści. Zgodnie z ustaleniami aktywistów, w szczytowym momencie w połowie 2020 roku obowiązywały 104 takie uchwały, a ich zasięg obejmował ponad ⅓ terytorium Polski. 

Rezolucja Parlamentu Europejskiego – duża nadzieja, powolny efekt

W grudniu 2019 roku Parlament Europejski przyjął rezolucję ws. uchwał anty-LGBT (patrz: Europarlament przyjął rezolucję ws. uchwał anty-LGBT) wzywającą Polskę do zaprzestania działań dyskryminujących 2 osoby LGBT+. Przyjmując rezolucję, PE wskazał Polsce właściwy kierunek, jednak mimo naszej nadziei, że ,,strefy wolne od LGBT” znikną po jej ogłoszeniu automatycznie, tak się nie stało. Dopiero w 2025 roku upadły ostatnie 3 Samorządowe Karty Praw Rodzin, wszystkie 3 na Podkarpaciu, które jest bastionem poprzedniej władzy. 

Dyskryminacja = brak funduszy europejskich

Najważniejszym punktem rezolucji okazał się apel PE do Komisji Europejskiej o kontrolę, czy samorządy otrzymujące środki unijne podjęły dyskryminujące uchwały. W skutek działań rzeczniczych KPH i innych organizacji pozarządowych w Komisji Europejskiej, udało się wprost powiązać mechanizm przyznawania funduszy europejskich z zasadą równości szans i niedyskryminacji oraz innymi zapisami Europejskiej Karty Praw Podstawowych. W nowej perspektywie finansowej funduszy europejskich, która rozpoczęła się w 2020 roku, na polskich beneficjentach funduszy (m.in. samorządach) spoczął obowiązek wykazania, że nie podejmują oni dyskryminujących działań. Tym samym, gminy, powiaty i województwa, które chciały dostać unijne pieniądze, nie mogły jednocześnie posiadać uchwał anty-LGBT.

Koalicja “Equality Watch” pilnuje funduszy w ,,strefach”

Wspólnie z 12 organizacjami pozarządowymi z całej Polski, powołałyśmy do życia Koalicję na Rzecz Równych Praw “Equality Watch”. Aktywnie pracując w komitetach monitorujących przyglądałyśmy się, które z samorządów posiadających  dyskryminujące uchwały otrzymały lub starały się o środki z UE. Kilkukrotnie reagowałyśmy na nieprawidłowości składając zawiadomienia do prokuratury (patrz: Dolny Śląsk, Podkarpacie – gminy i powiaty, które utrzymują Samorządowe Karty Praw Rodzin zgłoszone do prokuratury), powiadamiając Komisję Europejską, informując rzeczników funduszy europejskich i Ministerstwo Funduszy i Polityki Regionalnej, wreszcie – składając skargę do Komisji Europejskiej (patrz: Skarga do Komisji Europejskiej – podkarpacki Urząd Marszałkowski nie przestrzega prawa UE. Równolegle Rzecznik Praw Obywatelskich wnosił skargi do sądów administracyjnych, które stwierdzały nieważność uchwał przeciwko ,,ideologii LGBT”. 

Samorządowe Karty Praw Rodzin utrzymały się dłużej

Uchwały ,,przeciwko ideologii LGBT” posługiwały się mową nienawiści i wprost nawoływały do wykluczenia społecznego osób LGBT+, dlatego upadły jako pierwsze. Samorządowe Karty Praw Rodzin autorstwa Ordo Iuris wykluczały w bardziej zawoalowany sposób, przez co walka z nimi była o wiele trudniejsza. Dwa lata po upadku ostatnich, zaskarżonych przez RPO uchwał ,,przeciwko ideologii LGBT”, w prokuraturach, urzędach i ministerstwach wciąż pojawiały się wątpliwości co do tego, czy karty mają dyskryminujący charakter. W takich sytuacjach osoby i organizacje z “Equality Watch” interweniowały.

Olga Pawłowska-Plesińska ze Stowarzyszenia Kampania Przeciw Homofobii, koordynatorka pracy Koalicji “Equality Watch”:

Od 2022 roku wysłaliśmy setki pism do urzędów marszałkowskich, władz gminnych i powiatowych, rozesłaliśmy dziesiątki informacji prasowych, pojawialiśmy się na posiedzeniach komitetów monitorujących, bywaliśmy w sekretariatach urzędów i w gabinetach w ministerstwach, spotykaliśmy się ze sprzyjającymi nam osobami w samorządach, składaliśmy zawiadomienia do prokuratury i skargi do Komisji Europejskiej. Często mieliśmy poczucie, że odbijamy się od ściany, a nasza praca nie przynosi rezultatów. Dziś świętujemy sukces, udało nam się doprowadzić do uchylenia wszystkich “stref wolnych od LGBT”. Konsekwentna praca wielu osób i organizacji doprowadziła do zamierzonego celu.

Czy to koniec działań KPH w funduszach europejskich?

Olga Pawłowska-Plesińska: Upadek ostatniej strefy wolnej od LGBT nie oznacza, że przestajemy uważnie obserwować przyjmowane przez samorządy uchwały, będziemy to robić dalej. Planujemy również dzielić się wiedzą na temat zastosowania mechanizmu przyznawania funduszy europejskich do walki z dyskryminacją innych grup osób. Niezmiennie zależy nam na tym, żeby każda osoba czuła się w Polsce bezpiecznie. 

Organizacje należące do “Equality Watch”: 

• Atlas Nienawiści
• Stowarzyszenie Fabryka Równości
• Fundacja Akceptacja
• Stowarzyszenie Instytut Równości
• Stowarzyszenie Kampania Przeciw Homofobii
• Stowarzyszenie Lambda Szczecin
• Stowarzyszenie Marsz Równości Lublin
• Marsz Równości w Rzeszowie
• Stowarzyszenie My, Rodzice
• Stowarzyszenie Tęczówka 
• Federacja Znaki Równości
• Fundacja Wiara i Tęcza

 

28 czerwca br. o godz. 15:00 Centrum Seksuologii, Psychoterapii i Psychosomatyki w Sopocie zaprasza na płatny warsztat dla rodzin i bliskich osób transpłciowych „Mówi mi, że jest trans”. Celem spotkania jest przedstawienie rzetelnej wiedzy na temat transpłciowości oraz procesu tranzycji, po to, żeby łatwiej było zrozumieć czego doświadcza bliska Ci osoba. Podczas warsztatu zostaną poruszone takie zagadnienia jak tożsamość płciowa, etapy tranzycji – od coming out’u, diagnostyki, po sądowe procedury. Zastanowicie się, jak można wspierać bliską osobę, dbając jednocześnie o swoje przeżycia. KPH objęło matronat nad warsztatami.

O warsztatach

Centrum Seksuologii, Psychoterapii i Psychosomatyki w Sopocie oferuje kilkugodzinne spotkanie (wraz z przerwami na kawę i poczęstunek) tworząc okazję do poszerzenia wiedzy, a także do poznania osób z podobnymi doświadczeniami, wymianę spostrzeżeń, doświadczeń, refleksji. Zapewnia także kameralną atmosferę oraz wsparcie psychoterapeutek, które na co dzień pracują z osobami różnorodnymi płciowo, w tym z osobami na różnych etapach diagnozy czy tranzycji, oraz z ich bliskimi. Spotkanie będzie miało formę warsztatową – mini wykłady oraz czas na dyskusję.

Warsztaty są dla Ciebie, jeśli:

– twoje dziecko lub bliska Ci osoba powiedziała Ci, że jest transpłciowa lub niebinarna,

– twoje dziecko lub bliska Ci osoba jest w procesie tranzycji, opiniowania,

– twoje dziecko lub bliska Ci osoba rozważa, jest w trakcie lub po sądowym uzgodnieniu płciowej,

– zastanawiasz czym jest transpłciowość i/lub niebinarność,

– masz mieszane uczucia w związku z otrzymaną informacją,

– martwisz się tym jakie decyzje będzie podejmować bliska osoba,

– potrzebujesz wsparcia w radzeniu sobie z uczuciami, które pojawiły się w związku z informacją o transpłciowości/niebinarności bliskiej osoby,

– zastanawiasz się jak wspierać bliską Ci osobę,

– nie wiesz jaką postawę przyjąć wobec bliskiej osoby, która mówi, że jest transpłciowa/niebinarna,

– chcesz się dowiedzieć jak wygląda proces tranzycji,

– chcesz poznać inne osoby które są w podobnej sytuacji.

Zapisy na warsztaty trwać będą do 15.06 br. pod numerem 789 190 192 lub mail: rejestracja@centrumseksuologii.pl

Zobacz szczegóły warsztatów

Mieszkasz w Łodzi lub w okolicach? Zgłoś swoją szkołę na warsztaty antydyskryminacyjne dla młodzieży, szkolenia dla kadry pedagogicznej lub skorzystaj z poradnictwa psychologicznego dla osób LGBT+! Projekt „Bezpieczna szkoła dla wszystkich”, realizowany przez Stowarzyszenie Tkalnia, ma na celu budowanie szkolnej rzeczywistości, w której każda osoba może czuć się bezpiecznie, być sobą i liczyć na realne wsparcie. KPH objęło matronat nad projektem.

O projekcie

Celem projektu jest stworzenie środowiska szkolnego, które rozpoznaje i szanuje różnorodność osób uczniowskich, a także aktywnie działa na rzecz ich bezpieczeństwa i włączenia. Projekt jest stworzony z myślą o osobach doświadczających dyskryminacji, aby mogły skupić się na nauce, czuły się częścią społeczności szkolnej i miały pewność, że mogą liczyć na wsparcie zarówno ze strony rówieśników_czek, jak i nauczycieli_ek.

W ramach projektu realizowane będą:

• warsztaty antydyskryminacyjne dla młodzieży,
• szkolenia dla kadry pedagogicznej dotyczące niedyskryminacji, zarządzania różnorodnością oraz obowiązujących przepisów i polityk antydyskryminacyjnych,
• poradnictwo psychologiczne dla osób LGBT+ bezpośrednio doświadczających dyskryminacji.

Dla kogo jest projekt?

• Dla młodzieży LGBT+ w wieku 14–21 lat uczącej się w województwie łódzkim (30 osób),
• dla kadry pedagogicznej szkół objętych projektem (150 osób),
• dla rówieśników i otoczenia szkolnego (750 osób).

Sprawdź szczegóły wsparcia terapeutycznego

Sprawdź szczegóły o warsztatach antydyskryminacyjnych dla szkół

---

Projekt finansowany jest ze środków Funduszy Europejskich.

9 maja 2025 r. w Centrum Nauki Kopernik odbędzie się EPBN – WISE Role Models Award Ceremony – wydarzenie honorujące 25 osób Role Model LGBTQIA+ i osób sojuszniczych z pięciu krajów europejskich (Francja, Włochy, Niemcy, Austria, Czechy), które dbają o równość w miejscu pracy. Wydarzenie organizuje European Pride Business Network (EPBN), a KPH objęło matronat nad galą.

O wydarzeniu

Wydarzenie odbędzie się w godzinach 17:00–22:00 w Centrum Nauki Kopernik. Osoby uczestniczące będą miały okazję wysłuchać wystąpień uznanych osób liderskich związanych z polityką, biznesem i społeczeństwem obywatelskim. Wśród nich znajdą się m.in.:

• Katarzyna Kotula, Ministra ds. Równości,

• Krzysztof Śmiszek, poseł do Parlamentu Europejskiego,

• Matthias Weber, osoba przewodnicząca EPBN,

• Justin Nelson, osoba współzałożycielska NGLCC (USA),

• Christophe Margaine, osoba liderska projektu WISE,

• osoby przedstawicielskie firm takich jak Microsoft, Orange, Legrand i Sephora.

W czasach, gdy równość i integracja są zagrożone na całym świecie, ta ceremonia wysyła silny sygnał: Europa musi dawać przykład. Musimy nie tylko chronić nasze wartości – godność, demokrację i różnorodność – ale także przekształcać je w przewagę konkurencyjną. Uznając osoby LGBTIQ+ za wzory do naśladowania, pokazujemy że miejsca pracy oparte na inkluzywności są bardziej innowacyjne, bardziej odporne i odnoszą większe sukcesy. To nie tylko kwestia sprawiedliwości – chodzi o kształtowanie Europy, która przyciąga najlepsze talenty, napędza postęp naukowy i przewodzi światu gospodarczo i społecznie” – mówi Matthias Weber, osoba przewodnicząca European Pride Business Network (EPBN).

Pracujesz w mediach? Uzyskaj akredytację medialną

lub

oglądaj transmisję na żywo

---

Ceremonia wręczenia nagród EPBN – WISE Role Models Award jest częścią inicjatywy Workplace Inclusion for a Sustainable Europe (WISE), współfinansowanej przez program CERV Komisji Europejskiej oraz wspieranej przez firmy Orange, Legrand, Société Générale, Sephora i Label Paris Europe.

Politycy powtarzają, że związki partnerskie to sposób na przekręty, wyłudzanie pieniędzy czy przejmowanie ziemi rolnej. Nie przychodzi im jednak do głowy, że chodzi po prostu o miłość i o to, by być traktowanym jak człowiek. Chcemy móc odwiedzać się w szpitalu, dziedziczyć po sobie, wspólnie brać kredyt – po prostu żyć razem, legalnie i z godnością. To nie żaden przekręt. To życie.

Przekaż 1,5% podatku na KPH. Dzięki Tobie:

• zorganizujemy wielką ogólnopolską kampanię o związkach partnerskich,
• będziemy uczyć i inspirować do działania na rzecz związków partnerskich – już teraz mamy grupę ponad 100 osób, które chcą rozmawiać z posłankami i posłami oraz organizować się lokalnie,
• wesprzemy finansowo lokalne grupy i organizacje LGBT+, aby mogły działać skuteczniej.

Miłość zasługuje na uznanie – pomóż nam o to zawalczyć!

Zobacz, jak przekazać 1,5% na KPH

Zainwestuj w Polskę ludzi równych praw!

KRS 0000 111 209

Wczorajszą (17 kwietnia) decyzją o skierowaniu do Trybunału Konstytucyjnego nowelizacji Kodeksu karnego, która miała rozszerzać ochronę przed mową nienawiści i przestępstwami motywowanymi uprzedzeniami, Andrzej Duda po raz kolejny utwierdził nas w przekonaniu, że jego miejsce w najnowszej historii polskiej społeczności LGBT+ będzie szczególnie niechlubne.

Przepisy, które rozszerzały dotychczasową ochronę o 4 dodatkowe przesłanki: wiek, niepełnosprawność, płeć i orientację seksualną, od samego początku miały za cel realizację międzynarodowych standardów dot. ochrony przed nienawiścią motywowaną uprzedzeniami. Argument podnoszony przez przeciwników tej nowelizacji, że w ten sposób ograniczana będzie konstytucyjna wolność słowa, wielokrotnie był obalany w analizach sejmowych, analizach organizacji pozarządowych, ale również w opiniach środowisk sędziowskich i prokuratorskich – a więc tych grup, które będą wcielały w życie nowe prawo. Mimo tego, Andrzej Duda powołał się m.in. na tę okoliczność, uzasadniając swój wniosek do Trybunału Konstytucyjnego (TK), by ten zbadał zgodność nowelizacji z Konstytucją. Troska o konstytucyjność tych konkretnych przepisów, w kontekście wszystkich decyzji Dudy, które w konsekwencji rozmontowały stabilność i podstawy praworządności systemu sądownictwa w Polsce, są co najmniej kpiną z rozsądku i społeczeństwa.

Zgoda buduje – Duda rujnuje

Nowelizacja Kodeksu karnego (KK) była jednym z punktów programu Koalicji Obywatelskiej na wybory parlamentarne, ale znalazła się także w umowie koalicyjnej. Sam proces wypracowywania tych przepisów był długi i pełen nieoczekiwanych zwrotów akcji. 

Najpierw Ministerstwo Sprawiedliwości bardzo sprawnie rozpoczęło prace nad nowelizacją i konsultowanie jej z organizacjami pozarządowymi, by później odrzucić wszystkie uwagi strony społecznej i zamrozić proces na wiele miesięcy. Następnie Ministerstwo przedstawiło nowy projekt przepisów, w których tożsamość płciowa nie była już wymieniona jako cecha chroniona. Tym razem na skonsultowanie tego projektu Ministerstwo dało organizacjom pozarządowym raptem 5 dni (patrz: Brak tożsamości płciowej w październikowym projekcie nowelizacji Kodeksu karnego – KPH składa uwagi). Projekt trafił do Sejmu. Pracom w parlamencie towarzyszyła opinia organizacji pozarządowych, która wzywała posłów i posłanki do wprowadzenia do ustawy tych elementów, których brakowało w projekcie rządowym, przede wszystkim wspomnianej wcześniej tożsamości płciowej. Organizacje pozarządowe były stale zaangażowane w prace nad tymi przepisami. Reagowały, gdy pojawiła się pokusa “doprecyzowania” przepisów i wyłączenia spod ochrony również osób, którym sprawca mylnie mógł przypisać posiadanie cechy chronionej. Dzięki determinacji i współpracy w szerokim gronie i merytorycznemu zapleczu, nowelizacja Kodeksu karnego została uchwalona głosami KO, PSL, Lewicy, Polski 2050 i Partii Razem większością głosów w Sejmie i Senacie. Fakt, że ustawa zdobyła poparcie PSL pokazywała, że jest ona efektem wspólnej pracy i porozumienia ponad podziałami. W tej całej układance brakowało jedynie pozytywnej decyzji prezydenta. 

Jego decyzja to nie tylko cyniczne zagranie pod płaszczykiem troski o konstytucyjność przepisów, ale przede wszystkim kolejny policzek wymierzony mniejszościom. W swoim wniosku do TK prezydent niepokoi się, że takie cechy jak płeć lub orientacja seksualna nie są dostatecznie zdefiniowane, co daje pole do szerokiej interpretacji. Niepokoi się, że zakres penalizacji jest zbyt szeroki. Tego, czego nie widzi Andrzej Duda i co nie wywołuje prezydenckiego niepokoju, to skala problemu, na jaki odpowiada ta nowelizacja. Zdaje się być głuchy na homofobię i transfobię, która codziennie dotyka społeczność LGBT+. Zdaje się nie zauważać dyskryminacji osób z niepełnosprawnościami w dostępie do usług i życia publicznego. Troski prezydenta nie budzi również łamanie praw kobiet, odmawianie im prawa do decydowania o swoim ciele i stawanie się celem seksistowskich, mizoginicznych i wprost przemocowych komentarzy polityków nt. aktywistek feministycznych. Wreszcie, niezauważone wydaje się przez prezydenta zjawisko hejtu wobec osób starszych, którym odmawia się wpływu na swój los i sprowadza do roli problemu, jaki ciąży na rodzinach. 

To nie koniec – walczymy dalej – idziemy po więcej

Choć decyzja Andrzeja Dudy w pewnym stopniu kończy proces legislacyjny i nie pozostawia złudzeń, że Trybunał Konstytucyjny w obecnym kształcie zdecyduje zgodnie z intencją prezydenta, to nie możemy patrzeć na tę sytuację jak na porażkę. 

Pokazaxxśmy sobie, ale także decydentom, że w sprawach, na których szczególnie nam zależy, jesteśmy partnerem do rozmów i współpracy. Dzięki naszej pracy, zbudowaxxśmy porozumienie, które zaowocowało zebraniem większości w obu izbach parlamentu, która zagłosowała za ustawą w kształcie, który w obecnej sytuacji był najbardziej kompromisowy. 

To nie nowelizacja naszych marzeń, ale nowelizacja, która daje solidne podstawy do dalszej pracy. Nie zgodzimy się na mniej niż jest w aktualnym kształcie nowelizacji, zresztą potwierdza to poparcie wszystkich partii koalicji rządzącej, włącznie z PSL. Będziemy rozmawiać, przekonywać i pokazywać, że ochroną należy objąć również osoby transpłciowe. Etapem w tej drodze są wybory prezydenckie, których rezultat da nam odpowiedź, czy na końcowym odcinku procesu legislacyjnego będziemy mieć partnera czy przeciwnika. Przeciwnika mieliśmy przez ostatnie 10 lat. Czas na to, by w pałacu prezydenckim pojawił się partner do rozmów. 

 

“Strefy wolne od LGBT+” są wciąż żywe w społecznej pamięci, jednak wszystko wskazuje na to, że zablokowanie funduszy europejskich dla samorządów, które utrzymywały dyskryminujące uchwały niczego nas nie nauczyło: obserwujemy nową falę dyskryminującego prawa lokalnego. Tym razem chodzi o Centra Integracji Cudzoziemców i edukację zdrowotną.

Wciąż obowiązuje 1 uchwała wymierzona w społeczność osób LGBT+

Po 6 latach od pojawienia się pierwszej uchwały wymierzonej w społeczność osób LGBT+, wciąż obowiązuje 1 z nich, Samorządowa Karta Praw Rodzin w Łańcucie na Podkarpaciu, które jest bastionem poprzedniej władzy.  Zgodnie z ustaleniami aktywistów z Atlasu Nienawiści, w szczytowym momencie w połowie 2020 roku obowiązywały 104 uchwały anty-LGBT (uchwały “przeciwko ideologii LGBT”, Samorządowe Karty Praw Rodzin oraz tzw. uchwały własne inspirowane dwoma poprzednimi), a ich zasięg obejmował ponad ⅓ terytorium Polski.

Pojawiają się nowe dyskryminujące uchwały: przeciwko CIC i edukacji zdrowotnej

Centra Integracji Cudzoziemców, zgodnie ze strategią migracyjną rządu, mają powstać w 49 miejscach w całej Polsce, a ich głównym zadaniem jest wsparcie społeczne, prawne i zdrowotne dla osób, które przebywają w Polsce legalnie. Zgodnie z ustaleniami Atlasu Nienawiści, już w tej chwili obowiązuje 1 uchwała przeciwko CIC, zaś w co najmniej 8 miejscowościach złożone zostały petycje o przyjęcie analogicznych, inspirowanych prawdopodobnie przez Marsz Niepodległości, uchwał. Podobnie, jak miało to miejsce w przypadku Samorządowych Kart Praw Rodzin, Ordo Iuris opracowało dla samorządów wzór “uchwały w sprawie (…) możliwych konsekwencji wprowadzenia permisywnej edukacji seksualnej jako elementu edukacji zdrowotnej”. W tej chwili obowiązuje przynajmniej 1 uchwała inspirowana wzorem opracowanym przez Ordo Iuris.

Dyskryminacja = brak funduszy UE

W grudniu 2019 roku Parlament Europejski przyjął rezolucję ws. uchwał anty-LGBT (patrz: Europarlament przyjął rezolucję ws. uchwał anty-LGBT) wzywającą Polskę do zaprzestania działań dyskryminujących osoby LGBT+. PE wskazał Polsce właściwy kierunek, jednak mimo nadziei, że “strefy wolne od LGBT” znikną po ogłoszeniu rezolucji automatycznie, tak się nie stało. Najważniejszym punktem rezolucji okazał się apel PE do Komisji Europejskiej o kontrolę, czy samorządy otrzymujące środki unijne podjęły dyskryminujące uchwały. Dzięki działaniom rzeczniczym KPH i innych organizacji pozarządowych w Komisji Europejskiej, udało się wprost powiązać mechanizm przyznawania funduszy europejskich z zasadą równości szans i niedyskryminacji oraz innymi zapisami Europejskiej Karty Praw Podstawowych. 

Umowa Partnerstwa zabrania finansowania dyskryminacji

Zależność ta została wyrażona wprost w Umowie Partnerstwa na perspektywę finansową 2021-2027. Korzystając z tych zapisów, KPH i Koalicja “Equality Watch” od 2022 roku przyglądają się, które z samorządów posiadających dyskryminujące uchwały otrzymały lub starały się o środki z UE. “Equality Watch” reagowała na nieprawidłowości składając zawiadomienia do prokuratury, powiadamiając Komisję Europejską, informując rzeczników funduszy europejskich i Ministerstwo Funduszy i Polityki Regionalnej, wreszcie – składając skargę do Komisji Europejskiej. Strategia mobilizująca samorządy do zaniechania dyskryminujących działań pod groźbą utraty unijnych środków okazała się niezwykle skuteczna – kilkadziesiąt samorządów zrezygnowało z uchwał na rzecz funduszy UE.

Różne grupy, taka sama dyskryminacja

Zapisy Karty Praw Podstawowych o równości i niedyskryminacji (Art.21) dotyczą w takim samym stopniu cudzoziemców i cudzoziemek przebywających w Polsce, co osób LGBT+. Prawem podstawowym jest również dostęp do nauki (Art.14), zaś obowiązkiem wynikającym z KPP jest nie tylko niedyskryminacja, ale też promowanie równości (Art. 21). Zapisy te obowiązują także w obszarze edukacji. Nie ma znaczenia, która grupa społeczna i które prawo są obecnie na celowniku, dyskryminujące uchwały samorządów są szkodliwe dla nas wszystkich jako społeczeństwa. 

Jeden mroczny etap w historii polskiej samorządności jeszcze się nie skończył, a już obserwujemy kolejną odsłonę systemowej dyskryminacji. Ta sytuacja dotyczy również nas: jako społeczność LGBT+ – osoby nieheteronormatywne migrują i się uczą, jako obywateli i obywatelki Polski, czy po prostu jako ludzi. Jaką masz gwarancję, że jutro Ty nie obudzisz się w strefie wolnej od… Ciebie? To, że została już tylko jedna uchwała anty-LGBT nie oznacza, że jako KPH przestaniemy uważnie obserwować przyjmowane przez samorządy akty prawne, będziemy to robić dalej. Planujemy również dzielić się wiedzą na temat zastosowania mechanizmu przyznawania funduszy europejskich do walki z dyskryminacją. Nasze doświadczenie może okazać się bardzo cenne dla organizacji działających na rzecz innych grup mniejszościowych. Czujemy się z nimi solidarne i niezmiennie zależy nam na tym, żeby każda osoba czuła się w Polsce bezpiecznie – skomentowała Olga Pawłowska-Plesińska, koordynatorka rzecznictwa w Kampanii Przeciw Homofobii. 

 

Politycy w tej kampanii za kozła ofiarnego i  jej temat przewodni obrali osoby migrujące. Za tym chochołem “nielegalnego imigranta” tak naprawdę stoi po prostu rasizm i uprzedzenia wobec osób czarnych i wyznających islam. To nimi straszy się teraz Polki i Polaków, jak jeszcze kilka lat temu straszyło się “potworem gender”. Zbiera to swoje żniwa w atakach na niczemu niewinnych, spokojnie żyjących w Polsce ludzi. W ciągu ostatnich dwóch tygodni w jednego z naszych klientów ktoś rzucił kamieniem, wykrzykując rasistowskie epitety, inni zostali wyrzuceni z pracy ze względu na ich kolor skóry. Jeśli nie zatrzymamy tej fali ksenofobii rozlewającej się po kraju, będzie tylko gorzej

Centra Integracji Cudzoziemców miały zapobiegać marginalizacji i wspierać włączanie nowoprzybyłych w lokalne społeczności. Osoby które osiedlają się w Polsce, chcą po prostu normalnie żyć, mieć pracę, dom, rodzinę i przyjaciół. Nikt, kto czuje się dobrze w nowym kraju, nie będzie chciał go niszczyć. Skuteczna integracja to bezpieczne społeczności lokalne i bezpieczne państwo. Takiego państwa chcemy wszyscy, prawda? – dodała Kalina Czwarnóg, Fundacja Ocalenie.

 

Wydaje nam się, że mało kto przeczytał samą propozycję podstawy programowej edukacji zdrowotnej albo zrobił to dosyć wybiórczo. Zachęcamy do zapoznania się z całym dokumentem. Wątpliwości mogą dotyczyć chwytliwych medialnie haseł jak “nauka masturbacji”, “zachęcanie do zmiany płci”, jak również “promocja lgbt”. W projekcie podstawy jest wprowadzenie treści, które pozwalają rozumieć pewne pojęcia, ale nikt nikogo do niczego nie namawia. Natomiast wiedza jest przekazywana stosownie do wieku. W końcu przedmiot będzie obowiązywał zarówno w szkole podstawowej, ale też w średniej. 

Wokół nowego przedmiotu narosło wiele dezinformacji, które często są tworzone i rozpowszechniane przez środowiska wyrażające swój jawny sprzeciw wobec zmian w tym zakresie. Treści te próbują wzbudzić atmosferę strachu i niepewności. Część rodziców nawet jeśli nie wierzy w powielane mity, to może poddawać w wątpliwość zasadność niektórych elementów nowego przedmiotu czy nawet zmiany, jako całości. Niektórzy rodzice zastanawiają się nad tym jak szkoły, w których uczą się ich dzieci, poradzą sobie z organizacją tych zajęć. Zdajemy sobie sprawę, że jest to duże wyzwanie dla szkół i kadr. Niemniej finalnie rolą dyrekcji i wychowawców będzie tu przekazanie tych informacji rodzicom. Ministerstwo przygotowało także wytyczne w tej kwestii. Edukacja Zdrowotna wychodzi naprzeciw większości z dotychczasowych wyzwań. Warto podkreślić przede wszystkim interdyscyplinarny charakter przedmiotu. Podstawa programowa w zakresie przedmiotu edukacja zdrowotna obejmuje aż dziesięć działów, które odzwierciedlają różne sfery funkcjonowania człowieka. Zdrowie seksualne jest tutaj ujęte jako część większej całości. Treści programowe wydają się zaś bardziej relewantne i holistyczne – Hubert Pajączkowski, Fundacja SEXEDPL.

W dniu 17 kwietnia (czwartek) o godz. 11:00 przed Ministerstwem Funduszy i Polityki Regionalnej przy ulicy Wspólnej 2/4 odbędzie się konferencja prasowa poświęcona strefom wolnym od: LGBT+, Centrów Integracji Cudzoziemców i edukacji zdrowotnej. 

Podczas konferencji głos zabiorą:

• Kalina Czwarnóg, Fundacja Ocalenie,
• Tosia Kopyt, Fundacja SEXEDPL, WDŻ dla Zaawansowanych,
• Olga Pawłowska-Plesińska, Stowarzyszenie Kampania Przeciw Homofobii,
• Przemysław Walas, Stowarzyszenie Kampania Przeciw Homofobii.

W trakcie konferencji opowiemy o zagrożeniu, jakie stwarzają nowe “strefy wolne od…”, czyli dyskryminujące uchwały samorządów, wymierzone w Centra Integracji Cudzoziemców i Edukację Zdrowotną. Przypomnimy, że nadal obowiązuje jedna dyskryminująca uchwała anty-LGBT i poszukamy analogii między tym i innymi dyskryminującymi aktami prawa lokalnego.